Życie…samo scenariusz pisze.  Wielki smutek może zostać  nagle zniesiony nieoczekiwanym  splotem wydarzeń, które  przywrócą radość  . Radość  często runie w chwili, kiedy się  nie przygotowałeś absolutnie na kolejny  strzał  od losu.

Kubutek dumnie wkroczył  do szkoły – PIERWSZOKLASISTA , to  dopiero brzmi !  Chodził z plecaczkiem „AŻ”  4 dni . W czwartek  pojawił się katar, po nim zapalenie krtani . Do końca tygodnia odizolowany od szkoły, dzieci…5 miesięcy spokoju z infekcjami  wskrzesiło  wielką nadzieję, że  ciąg chorób pochodnych już został opanowany . Niestety nie…Bogu dziękować, że  regeneruje się w domu, nie musiał trafić do szpitala . Leki odpornościowe, które aplikuje   okazały się tym razem mało skuteczne .

Dlaczego tak jest , że przebywanie w skupisku dzieci  , w szkole organizm Kubusia  nie daje rady odpierać ataku infekcji ? – specjaliści również przyczyny nie znają . W luźnej rozmowie ze znajomą lekarką gdybałyśmy …Może jest tak , że  choć radośnie idzie do szkoły podświadomie męczy Jego umysł stres . Przebywanie w większej grupie  osoby z zaburzeniem autyzmu  rodzi chaos , lęk .

Nie okaże tego zewnętrznie , psychiki nie widać…Stres, to największy śmietnik w organizmie . Napięcie  osłabia natychmiast  odporność  , łapie wszystko, co w powietrzu  krąży …i efekt jest, jaki jest . Trudno…odpocznie, nabierze sił, wróci do szkoły …Smutno tylko , że  tląca się iskierka  ogromnej radości ze stabilnego stanu zdrowia została zdmuchnięta. Tli się , bo MUSI !!!

Kwiecień, maj był ciągiem dramatycznych widoków  Jego walki o zdrowie . Ostre zapalenie krtani potęgowały ataki duszności …Jezu, nie chcę pamiętać tych scen…W maju sepsa – ten stan już wyrzuciłam ze swojej świadomości , żeby nie oszaleć przywołując widok bolesny . Bezwładny  leżał  wtulony pod sercem ciężarnej córki. Odliczanie minut, godzin – jako czas przeszły ..i ta przeogromna wiara – SYNEK ; wychodź z tego jak najszybciej…Wygrał !!

Niezliczona wręcz ilość  trudnych prób w tym życiu za mną. Testy na przetrwanie  – tak nazywam te stany . Rozwiązuje je i mknę dalej. Ucieczki przed przyszłością nie ma , przeszłość staje się elementem mojej historii .

Mam nadal sporo zaległości w odwiedzinach moich cudownych dzieciaczków w świecie wirtualnym.

Uchylam drzwi, odczytuję . Cieszy każdy sukces kolejnego maluszka , zasmuca porażka drobna , boli okrutnie  przegrana …Mam swój profil na FB. Tam też  jest grono wirtualnych PRZYJACIÓŁ , Rodziców, którzy nie prowadzą blogów . Wspaniałe postacie , które  inspirują tak często w chwili, kiedy chciałoby się zwątpić w sens dalszej podróży szlakiem życia .

Przeogromny szacunek  , przytulenie serc  Rodziców , którzy  nie okryją już dziecka kołderką…Idą na cmentarz -darując kolejnego misia , lalkę , kładąc  maskotki na mogiłach . Ile siły jest w wielu z nich tak potężnej – pewnie sami o tym nie wiedzą. Osobiste dramaty nie wyrwały ich z życia . Piękny cel wyznaczyło wielu z nich . Doświadczeni  okrutną traumą nadal pomagają innym swoją wiedzą , apelami o pomoc  dla tych , którzy nadal walczą. Nie ma chyba słowa, które określiłoby  dar takiej postawy  wobec losu . Wyobraź sobie – ktoś ukradł Twój drogi, wymarzony samochód , inne dobro materialne . Często rozpaczasz, buntujesz się , tracisz wiarę, zaufanie do wszystkich .To tylko przedmioty , które nabyłeś. Przełóż to na emocje kogoś, kto bezpowrotnie utracił najdroższą osobę. Żyła , wypełniała dom radością, z czasem rozpoczęła się walka o kolejny dzień, miesiąc . Wiedzieli , że  każda chwila wspólnie spędzona może być  ostatnią …Wiem doskonale, że życie postrzegane przez pryzmat  dramatu  przyjmuje się zupełnie inaczej . Zakodowane tony pokory  oddalają sprawy, które pewnie  byłyby trudne , gdyby  z boku  nie istniał najtrudniejszy problem…jak ratować  kochaną osobę.  W tych sytuacjach trwonienie energii na sprawy mniej ważne  byłoby bezsensowne .

Dzieci, wnuki, RODZINA, bliscy Przyjaciele – to filary naszego trwania – tu i teraz .

Nie jestem i nie potrafię być też obojętna wobec  spraw, które  mogłabym przecież przemilczeć .

Bezsensowne  ciosy  kierowane  przez „pyszałków” wobec słabszych , chorych, biednych  zawsze  „podnosiły moje ciśnienie „…tylko dlatego, że  nie pojmuję  przyczyny tych  absurdów . Kiedy czegoś nie rozumiem – pytam ; ciszej, głośniej .  To moja wada, albo zaleta…sama nie wiem.

PRZETRWAJ SKARBIE – JESZCZE KILKA DNI I BĘDZIE DOBRZE !! WIERZĘ TAK BARDZO,  ŻE TO TYLKO  NAGŁY, PRZYKRY  EPIZOD . TY CAŁY CZAS SŁONKO WALCZYSZ …I WYGRYWASZ PRZECIEŻ…DLA SIEBIE, DLA NAS ANIOŁKU !