INNY …, bo chory, może biedny , ułomny. Dziwny to osąd , tak często bolesny . Możesz wyróżniać się w środowisku z różnych przyczyn , na które masz wpływ, bądź nie masz żadnego.

INNY – NIGDY NIE ZNACZY GORSZY !! Każdy z nas jest  istotą, która przyszła na świat  dokładnie  w taki sam sposób- bezbronne, nagie maleństwo .  Niemowlę odziane w  kaftanik  wysadzany diamentami , albo przechodzony, po szóstym dziecku – jest  identyczne .  Obydwie istotki  potrzebują  tego samego…Miłości, poczucia bezpieczeństwa , pomocy w kształtowaniu .

Patrząc na ten obrazek – zawsze się wzruszam.  Pytanie – dlaczego Jego odrzucacie, co On Wam zrobił , czym zasłużył sobie  na  trwanie w samotności  ?. Połatana odzież, brak „markowego” plecaka, mundurka , kanapki  obłożone tylko sałatą ? NO I CO Z TEGO ???? Czy winą tego chłopczyka jest, że przyszedł na świat w ubogiej Rodzinie ?  Czy  On nie ma prawa do życia w społeczeństwie ? MA PRAWO , jak rzesza pozostałych dzieci, które zwarcie maszerują do szkoły .  Brak tolerancji  , wrażliwości , wpajanie poczucia wyższości od najmłodszych lat – to grzech dorosłych , którzy zaszczepiają swoim dzieciom takie pojmowanie świata . 

Zatrzymaj się na chwilkę i skłoń do refleksji…Wyszliście ze swoim  dzieckiem na spacer. Piękny wózek , w nim ZDROWY  synek, córeczka z rączkami wzniesionymi ku górze . Radość ogromna …..i duma  rozpiera. Przechodnie zerkają na malca , nie ukrywają  zachwytu – śliczny bobas!! Nasz potomek , zapewnimy Jemu wszystko, co w życiu najlepsze . Wybiegasz myślą w przyszłość . Widzisz postać swojego dziecka w gronie przedszkolaków  , śmiech, radość, beztroskie dni…Obok, alejką w lesie Rodzice  też  z dumą pchają wózek ze swoim dzieciątkiem. Są DUMNI, bo to ich dziecko ! Ci sami przechodnie zerkają do wózka. Widzą  buźkę  z zarysem cierpienia , z rurką  tracheotomijną .Rączki schowane pod kocykiem . Nie słychać  zachwytu- śliczny bobas…byłby to nietakt  może  – Rodzice tego dziecka też mają marzenia. Kolejny zabieg, operacja ; żeby tylko przeżył NASZ SYN !!!  Tysiące godzin spędzonych przy łóżeczku , nieprzespane noce, walka o każdy oddech . Nie, nie musisz współczuć, tylko  okaż tolerancję – zwyczajnie  …

Matka skromnie ubrana  idzie tym samym szlakiem . Ciężko pcha wózek  znacznie zniszczony. Dostała w prezencie od sąsiadki. Z boku  dwójka maluszków 2,3 latka . W rączkach herbatniki , takie za 50 gr. Smakołyk , które dostały od sprzedawczyni  .  Nie współczuj, tylko zrozum , okaż tolerancję, nie szydź!

Trzy Rodziny, trzy domy, trzy różne historie . Przyszłość, szlak tych dzieciaczków jakże różny .

INNY – dla szczęśliwych  Rodziców, INNY dla chorego dziecka, INNY dla zdrowego dzieciaczka, który przyszedł na świat w biednej Rodzinie. 

Kubuś jeszcze trzy lata wstecz był  malutkim, ślicznym chłopczykiem. Jego zaburzenie – AUTYZM widoczny był  dla obcych , kiedy  ktoś chciał podjąć z nim rozmowę, w  chwili pobudzenia, wyłączenia.Na pierwszy rzut oka nikt nie ocenił Kubusia , nie pomyślałby, że ten chłopczyk jest chory .  Dzisiaj jest nadal ślicznym chłopcem . Wzrostem przerósł wielu rówieśników . Otoczenie często ocenia, że to dziecko jest w wieku 9, 10 lat . Walka o Jego umysł pozwoliła na zrozumienie  wielu obszarów naszego zdrowego świata . Targa nim jeszcze sporo dysfunkcji, które  mogą  budzić  zdziwienie  obcych osób . Mowa Kubusia nie zawsze jest wyraźna . Uwielbia opowiadać o postaciach z bajek , sytuacjach, które widział . Ma trudności  w  przekazie  dość często…Spacerując  – zdarza się, że zada pytanie  „ Pani, czy ten pies gryzie ?”//- bez  dodania” proszę” Pani…Domaga się potwierdzenia, odpowiedzi zadając pytanie kilkakrotnie , kiedy ktoś biernie przejdzie dalej, bez odpowiedzi . Wzrok, reakcje osób są różne…Bywa, że  mijając  inne dziecko Kubuś  grzecznie „zaczepia”…”kolego, ja mam na imię Kuba Olszowy, moja Mama , to Monika, Tatuś , to Grzegorz , Babcia Gosia…i mam siostrzyczkę, Klaudynkę . Dzieci zazwyczaj nie w taki sposób nawiązują kontakt.Wiem…Kubuś nie  jest naznaczony w sposób widoczny  zaburzeniem, może dziwić  Jego zachowanie .Dla naszej Rodziny obecny stan maluszka, to CUD !!! W pełni zrozumie to ten, który obcuje z chorym dzieckiem.Najpiękniejsze, beztroskie lata  umknęły. Kubuś ich nie pamięta. Spędził tysiące godzin ciężkiej pracy nad układaniem rozrzuconych fragmentów swojego umysłu , aby pozyskać obecny stan.

Czy to dziecko , każde kolejne chore, zaburzone zasługuje na myśl pogardy wobec  niego , na brak zrozumienia, ignorancję, na odrzucenie ze środowiska , bo jest INNY ?? NIE !!! Te dzieci właśnie zasługują na ogromny szacunek , akceptację . One o swoje kolejne jutra walczyły z całych sił .

Czy ten chłopczyk z obrazka w łatanej odzieży  musi być odrzucony przez środowisko tylko dlatego, że jest biedny ? NIE !!! On również , co dnia toczy walkę o przetrwanie . Może wraca do domu , nie ma czasu na zabawę , bo wyręcza Matkę w opiece nad młodszym rodzeństwem ..Nie opowie o swoim odrzuceniu , bo kocha bardzo Rodziców. Nie obwini ich za stan, w którym trwa . Sam , w ukryciu małą rączką ociera łzy niemocy . Łamanie takich barier  nie jest trudne . Wystarczy  kierunkować swojego zdrowego potomka, aby nigdy nie gardził kimś, kto wygląda , zachowuje się inaczej od ogółu . To się nazywa TOLERANCJA !! Nie kosztuje złotówki , trudu, ciężkiej pracy…tylko zrozumienia , że nie wszyscy są doskonali , ale WSZYSCY SĄ  RÓWNI …ten chory, biedny i ten zdrowy . Tylko tyle, a życie byłoby znacznie lżejsze …

„  Nawet cień przyjaciela starczy, by uczynić człowieka szczęśliwym”.

MOJE SKARBY – MOJE WNUKI. Miłość do nich sprawia, że każdy cios od życia mniej boli…Upadam, wstaję- bo mam cel – ONE MNIE JESZCZE  POTRZEBUJĄ !!!!