Cześć, to ja , KUBUŚ;

Co to się dzisiaj wydarzyło …jej. Mamusia długo mówiła mi, że kiedyś musimy spróbować  pójść  razem do Kościółka. Zawsze, no to ja się bałem. Tłumu się bałem, dźwięków różnych. To mi zmysły plącze i ten strach. Długo mi Mamusia mówiła, że to kolejna taka próba dla mnie będzie. Jak jej nie „zdam”, to nic nie szkodzi. Wyjdziemy. Ładna pogoda dzisiaj jest bardzo. Spacerkiem sobie poszedłem sam z Mamusią, no bo mój tatuś w pracy jest jeszcze.  Weszliśmy , nie bałem się. Usiadłem do ławeczki . Inni też siadali. Dużo ludzi już było.BOZIU, czy Ty widziałaś jaki grzeczny byłem…Cichutko tylko pytałem Mamusi , co to jest …Ołtarz, gdzie mieszkasz , konfesjonał, organy …Widziałem Ciebie – wiesz. Tak rączką machałem do Ciebie. Nic , a nic się nie wierciłem. Kiedy zaczęli śpiewać, no to słuchałem. Raz tylko uszka zatkałem. A potem nasza sąsiadka dała mi ręką i powiedziała, że jest wszystko dobrze. Dalej siedziałem i miałem złożone rączki. W kieszonce miałem swoich kilka malutkich zabaweczek. To dlatego, jakbym się nagle pobudził. Nie wyciągnąłem ani jednej nawet z kieszonki…No, bo miałem rączki złożone.  A jak się Mamusi czegoś pytałem, to tak…szeptem tylko, jak inni. Potem Mamusia  poszła Ciebie do serduszka przyjąć, do Komunii. Poszedłem razem z nią i ciągle miałem te rączki złożone. Bez rękawiczek.  Ksiądz w takim stroju innym był, ja nie wiem, jak on się nazywa. Mamusia Ciebie Boziu do Serduszka swojego  przyjęła, a mi ksiądz główkę pogłaskał, taki krzyżyk na czółku zrobił …Uśmiechnął się . On wie, że ja INNY jestem troszkę. Tak się cieszył, jak mnie zobaczył. I byłem najgrzeczniejszym chłopcem małym takim w Kościółku, gdzie mieszkasz Boziu…To jest mój ogromny sukces. Mamusia tak mnie wyściskała…i łezki miała w oczkach słodkie . Syneczku, powiedziała, tak bardzo Ciebie kocham. Dziękuję Synku za ten dzień…Kiedyś Tobie o nim opowiem bardzo dużo. Wiesz, że ja tak po swojemu, to paciorek mówię do Ciebie. Dziękuję, albo proszę…Ale na Mszy w Kościółku wytrwałem pierwszy raz  do końca. Już wkrótce Święta. Taka pamiątka  wstania z grobku Twojego, co Ciebie tam położyli. WIELKANOC ,to Święto się nazywa. Teraz już wiem, że jak mi dasz tyle siły, co dzisiaj przyjdę do Ciebie znowu. Pierwszy raz może z koszyczkiem wejdę i przeczekam , aż ksiądz poświęci. Nigdy nie dałem rady wejść. Bałem się tak bardzo , nie wiem czego. I nawet jak będę tak grzeczny, to zajączek do mnie przyjdzie znowu. Zostawi w koszyczku prezenciki , smakołyki moje. Nigdy jego nie widziałem, ani gwiazdorka, Mikołaja. Ja wiem dlaczego. Bo oni, to muszą szybko chodzić. Tyle dzieci przecież na nich czeka. Boziu, ja przyszedłem do Twojego domku, gdzie mieszkasz, tutaj, na ziemi. Ty mieszkasz u mnie w domku i nie widzę Ciebie. Mamusia, babcia i wszyscy mówią, że Ciebie nie widać, ale jesteś…No , to ja im wierzę. Babci Gosi szybko przez telefon powiedziałem…” Babcia Gosia, byłem w Kościele i grzecznie siedziałem”…No i babcia powiedziała, że tak bardzo mnie kocha, że jestem jej najcudowniejszym Motylkiem. Ona na pewno miała takie słodkie łezki  w oczach. Dzisiaj jest 25 marca. To teraz będzie kolejna data zakreślona  na czerwono. Tak oznaczają moje pierwsze  ogromne postępy…Tak dzisiaj było. Dziękuję. Kubuś.

„Przeżywaj każdy dzień, jak gdybyś całe życie żyła dla tego właśnie dnia i wedle niego oceniaj swoje życie. Panowanie nad chwilą jest bowiem panowaniem nad życiem. Bądź w tym momencie. Zawsze było tylko Teraz. To jest jedyna chwila, kiedy możesz cieszyć się życiem, działać i tworzyć i zmieniać swoją przyszłość… a chwila ta nigdy, ale to NIGDY nie powróci!
  Jesteś jest tym, o czym myśli przez cały dzień, a te dni w końcu staną się twoim żywotem: W każdej sekundzie decyduje się całe nasze przyszłe życie. A niczego tak nieodwracalnie nie zaprzepaszczamy jak okazji, która się co dzień nadarza. Pamiętaj, że to własna wola czyni człowieka wielkim lub małym – Jedni bowiem czekają na okazję, inni ją tworzą, a szczęściarz to taki, co daje szansę szczęściu.
  Są rzeczy nieznane i są rzeczy znane, a pomiędzy nimi znajdują się drzwi. Miej odwagę je przekroczyć. Podróż na tysiąc mil zaczyna się od pierwszego kroku – zrób go, a zobaczysz, że naprawdę połowę pracy wykonał ten, co zaczął. Pamiętaj też, że człowiek potyka się o kretowiska, nie o góry. Jednak człowiek, który chce latać, nie może zacząć od latania, musi najpierw nauczyć się chodzić.
 To ty wybierasz to, czemu chcesz ulec, a każdy z nas stwarza sobie problemy na miarę swoich możliwości. Jednak o ile istnieje wiara zdolna przenosić góry, to jest nią wiara we własne siły. Kiedy myślisz, że możesz czegoś dokonać albo nie – masz rację. Cokolwiek możesz zrobić lub zamarzyć, możesz to zacząć. śmiałość ma w sobie geniusz moc i magię. Pamiętaj, że możesz być tym, czym chcesz być i będziesz tego stale pragnąć całym swym sercem.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=7RvgdXlwoag[/youtube]

SKARBIE NAJDROŻSZY – TAK, DZISIAJ WYJĄTKOWY, PIĘKNY DZIEŃ. CZEKAŁAM NA TO 5 DŁUGICH LAT…CZEKAŁAM NA CHWILĘ, KIEDY PÓJDZIESZ ZA RĄCZKĘ DO KOŚCIÓŁKA  I NIE WYSTRASZY CIEBIE NIC, Z  NASZEGO ŚWIATA. MOTYLKU MÓJ, KUBUTKU MALEŃKI -TAK BARDZO CIEBIE KOCHAM. DZISIAJ POKAZAŁEŚ, ŻE TEN TRUD WKŁADANY W KSZTAŁTOWANIE TWOICH ZMYSŁÓW BYŁ , JEST TAK WAŻNY. WYGRAMY DZIECINKO..DAMY RADĘ..JUŻ BLIŻEJ NIŻ DALEJ DO METY..BOŻE, DZIĘKUJĘ …ILE TO DLA MNIE ZNACZY, SAM NAJLEPIEJ WIESZ..

Poniżej reportaż – audycja radiowa  z udziałem Kubusia i o nim.. .
Polskie Radio     http://www.polskieradio.pl/80/998/Artykul/533212,Babcia-Gosia-pisze-bloga-Marta-Rebzda