AUTYZM – ABC DLA OPIEKUNA…

2

Cytaty z publikacji śp. Pani Grażyny Bodora – źródło Internet

Alfabet opiekuna osoby z Autyzmem

Akceptuj swoje dziecko
Bądź dla niego oparciem
Chwal go za każdy wysiłek
Daj mu poczucie miłości i bezpieczeństwa
Eliminuj powoli i rozsądnie niepożądane zachowania
Formułuj precyzyjnie wymagania
Gospodaruj efektywnie jego czasem
Hamuj jego agresję poprzez rozładowanie niekorzystnych emocji
Interesuj się jego osobą
Jesteś jego przewodnikiem po świecie chaosu
Kieruj wszechstronnie jego rozwojem
Licz się z jego odmiennym zachowaniem
Łagodź stresy i cierpienie
Miej cierpliwość
Nie pozwól sobie na zwątpienie
Okazuj mu zaufanie
Pokaż, że jesteś jego przyjacielem
Rozwijaj w nim jego „umiejętności”
Słuchaj uważnie „bicia jego serca”
Troszcz się o niego
Ukazuj mu jego miejsce w nieznanym świecie
Wierz w efekt pracy z dzieckiem
Y…(niewiadoma – bądź na nią przygotowany)
Zachęcaj go do dalszej pracy

Źródło: Geneva Centre. Kanada – tłum. Ewa Szmytkowska; KTA o/Gdańsk

1. Pomóż osobie z autyzmem zrozumieć, co mówisz. Mów poglądowo i pokazuj, co masz na myśli.
 Najpierw upewnij się, że osoba, do której mówisz jest zwrócona w twoim kierunku,
• Używaj języka odpowiedniego do sytuacji i wieku jednostki
• Korzystaj z języka gestów i demonstracji, aby pomóc w wykonaniu wymaganych czynności
• Osoby z autyzmem mogą w różny sposób próbować przekazać Ci informację.
Np.:  Mogą szarpnąć Cię w kierunku, skąd coś chcą
• Mogą stanąć obok czegoś, co chciałyby otrzymać
• Mogą utkwić wzrok w przedmiocie swoich pragnień
• Kiedy chcą czegoś lub mają ochotę coś robić mogą powtórzyć twoje pytanie: np.: Pytanie – „Czy chcesz ciastko?”, Odpowiedź – „Czy chcesz ciastko?”
2. Pamiętaj, że prawdopodobnie w taki sposób osoby z autyzmem usiłują porozumieć się, najlepiej jak potrafią. Przekazuj osobie z autyzmem informacje o tym, co ma zrobić. Ciągle wiele czasu jest tracone na mówienie o tym, czego nie należy robić i to jest dla osoby autystycznej bardzo zniechęcające. Jasne wskazanie, co mogłaby zrobić, może być dla niej bardziej pomocne.
3. Mów jej kiedy zrobi coś dobrze. Kiedy dziecko z autyzmem grzecznie bawi się, pomaga nakryć do stołu, spokojnie czeka lub porządkuje swoje rzeczy, to niech dowie się, kiedy skończy, że zachowywała się dobrze. Możesz np. powiedzieć z uśmiechem: „Podobało mi się, że grzecznie poczekałaś.”
4. Dowiedz się, co jest dla osoby z autyzmem nagrodą. Każdy człowiek ma swoje własne upodobania. Jeden lubi muzykę, inny TV czy kolorowe szkiełka. Ktoś jeszcze wirujące przedmioty, łaskotanie, lody, zabawę w piasku lub błyszczące drobiazgi. Która z tych rzeczy lub czynności może być nagrodą dla twojego autystycznego podopiecznego? Powinieneś właściwie dobierać nagrody, gdy chcesz mu okazać, że zrobił coś dobrze.
5. Uprzedzaj osobę z autyzmem, kiedy ma nastąpić jakaś zmiana. Na przykład, jeśli bawicie się wspólnie i zabawa dobiega końca, powiedz: „jeszcze jeden raz” lub „za dwie minuty skończymy”. Takie stwierdzenie może pomóc skierować aktywność osoby z autyzmem na coś innego.
6. Pamiętaj, że reakcje osoby z autyzmem mogą być nieodpowiednie do niebezpiecznej sytuacji. Ucz, jak zwracać uwagę na niebezpieczeństwa, jak przewidywać je i jak go unikać.
7. Spróbuj zrozumieć zachowanie osoby z autyzmem. Może mieć trudności w porozumiewaniu się za pomocą mowy, obrazków czy znaków migowych, stąd też może używać swojego zachowania, aby przekazać informację: – może rzucać grą lub zabawką, jeżeli ta jest zbyt łatwa lub trudna dla niej – może odepchnąć coś, czego nie chce, gdy nie umie powiedzieć w tej chwili – „nie” – może okazać agresję, jeżeli potrzebuje przerwy – może być opryskliwa, jeśli jest zmęczona lub głodna, a ty nalegasz, by coś zrobiła – może być przestraszona lub zdenerwowana, jeśli znajduje się w zatłoczonym, hałaśliwym miejscu (takim jak np. ruchliwa ulica)
8. Nie zapominaj o ludzkich wartościach osoby z autyzmem. Osoby z autyzmem odczuwają tak jak inni: doznają szczęścia i niepokoju, mogą się złościć, być podniecone lub martwić się, ale jest im o wiele trudniej niż nam wyrazić swoje odczucia.
Na zakończenie pozwolę sobie zacytować piękny wiersz Barbry Streisand „Dzieci słyszą”:
„…Jak mówisz swojemu dziecku w środku nocy, że nic nie jest tylko czarne i nic nie jest tylko białe?
Jak mówisz, że wszystko będzie w porządku, jeśli wiesz, że to może być nieprawda? Co wtedy robisz?
Uważaj na wszystko co mówisz; DZIECI SŁYSZĄ.
Uważaj na wszystko co robisz; dzieci widzą i uczą się. Dzieci mogą nie usłuchać, ale DZIECI SŁYSZĄ,
Dzieci oczekują od ciebie, że powiesz którędy iść, że nauczysz kim być.
Uważaj zanim powiesz „Posłuchaj mnie”. DZIECI POSŁUCHAJĄ.
Uważaj na życzenia, które wypowiadasz. Życzenia to dzieci.
Uważaj którędy idziesz.
Życzenia spełniają się.
Uważaj … „

2 komentarze


  1. Jak dobrze, że Kubuś może znowu spotykać się z grupą. Kiedy tak czytam to „ABC”, to tak sobie myślę, że nie dotyczy ono tylko rodziców i opiekunów dzieci chorych – chociaż w ich przypadku wymaga wiele cierpliwości – i zdałoby się, żeby i rodzice zdrowych dzieci wskazówki „ABC” stosowało. Kuruj się Małgosiu. Buziaki dla Was wszystkich

Comments are closed.