Któregoś dnia CIERPIENIE spotkało się z RADOŚCIĄ. Wiesz…mówi cierpienie….jak ja uwielbiam, kiedy komuś jest źle…Ból, wyczerpanie psychiczne, fizyczne i ta walka, żeby mnie pokonać…Jestem silne i nie poddaję się …

Mam jeszcze wiele zalet, a ta najważniejsza, że tak często pojawiam się nagle, zaskakuję tych, którzy nigdy o mnie nie myśleli, nie wierzyli, że do nich dotrę…

Radość wysłuchała opowieści cierpienia …Zadumała się na chwilkę i rzekła..tak, głównym Twoim atutem jest to, że trudno Ciebie zwalczyć i pojawiasz się tak nagle…

Ja…mówi  RADOŚĆ…czasami choćbym bardzo chciała nie przywołam uśmiechu na twarzach, które są smutne. Staram się tak bardzo….nie daję rady..A kiedy już ktoś dotknie moich skrzydeł– stajesz TY cierpienie…i uśmiech zamieniasz w łzy. Nie pokonam Ciebie, wiem….

Do radości i cierpienia dołączyła POKORA…Rozmawiacie, a ja od wieków stoję między Wami…Moje zadanie, to wskrzeszać emocje spokoju, żeby cierpienie ustąpiło miejsca Radości. Trudne to wyzwanie i tak czasochłonne…I mnie udaje się często Ciebie pokonać cierpienie,…chociaż samo o tym nie wiesz. Jak ktoś przywołuje mnie do siebie…jestem wiernym towarzyszem …idę obok i czuwam. Kiedy ktoś przetrwa POKORNIE W SWOIM CIERPIENIU….Radość powraca…często na zawsze…

AAAAAAAAAA, tutaj jesteście….zawołał nagle STRACH…Jak ja lubię wzbudzać dreszcze, jak ktoś się boi. Straszę dzieci, dorosłych, starców. Nieraz wystarczy jedno słowo, gest  i napięcie rośnie. Ta obawa,…co będzie dalej w różnych sytuacjach…To moja pożywka.

POCIESZENIE spojrzało na STRACH i wyszeptało,…ale Ty jesteś naiwny…Przestraszysz…potwierdzam. Moja intuicja pozwala jednak przemieszczać się szybko i reaguję w odpowiednim momencie. Niekiedy ktoś dłużej się boi, bo mam tak wiele w tym świecie pracy i bywa, że spóźniam się trochę. Nadchodząc…szepnę klika słów i uwalniam zniewolonych przez Ciebie….

Podeszła NADZIEJA…spojrzała na CIERPIENIE i STRACH…Spojrzała i wypowiedziała piękne słowa…Wy – złe emocje działacie w pojedynkę, walczycie o utrzymanie swoich praw. Myślicie, że wszystkich pokonacie…mylne to domysły.

Ja współpracuję z WIARĄ, która czyni dobro, z POKORĄ, która jest cierpliwa…MIŁOŚCIĄ, która wszystko rozumie…

Jeśli człowiek Nas przyjmie ….przez chwilkę trwa wasz atak…Potem my, pozytywne emocje przejmujemy ten ster. Wyciszamy, podajemy pomocną dłoń, łagodzimy ból. Zmęczonych niesiemy na swoich ramionach, aż do końca ich trwania ….a kiedy ja odchodzę…ja NADZIEJA…zamykam zawsze drzwi życia…Ja odchodzę ostatnia….

Otwórz szeroko swoje oczy zatroskany człowieku…odziej się w POKORĘ, WIARĘ, MIŁOŚĆ, NADZIEJĘ…i idź…ile sił starczy…Twój szlak, choć wyboisty jest do przejścia..

babcia Gosia

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=U2HgnHWzzAQ[/youtube]