[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=gttnaip67UY[/youtube]

Cytaty z publikacji – źródło Internet

Diagnostyka

Diagnostyka autyzmu jest bardzo kompleksowa, jest to najczęściej obserwacja dziecka w różnych sytuacjach: w trakcie samotnej spontanicznej aktywności, podczas różnych czynności wykonywanych z rodzicami lub innymi osobami zaangażowanymi w proces diagnostyczny. Dużą rolę odgrywa obserwacja w sytuacjach społecznych – z innymi dziećmi oraz w zabawie.   Osoba zaangażowana w diagnostykę będzie poszukiwać różnych nieprawidłowości rozwojowych . Czasami może być konieczne wiele spotkań diagnostycznych. Dziecko może zostać poproszone o wykonywanie różnego rodzaju czynności, zabaw, interakcji z innymi ludźmi, z przedmiotami. Rodzice mogą być proszeni o różnego rodzaju „zadania domowe” polegające na wnikliwej obserwacji i notowaniu różnego rodzaju zachowań dziecka. Chociaż objawy autyzmu często pojawiają się bardzo wcześnie, diagnoza najczęściej jest stawiana między 2 a 3 rokiem życia, kiedy to deficyty w rozwoju mowy i w interakcjach społecznych są najlepiej widoczne.

Szczegółowe kryteria diagnostyczne, którymi posługują się specjaliści. W zależności od doświadczeń placówki używa się standardów amerykańskich bądź europejskich. Kryteria diagnostyczne autyzmu dziecięcego wg. ICD-10 (europejskie) to:

1. Nieprawidłowy lub upośledzony rozwój wyraźnie widoczny przed 3. rokiem życia, w co najmniej jednym z następujących obszarów: rozumienie i ekspresja językowa używane w społecznym porozumiewaniu się,

• • • rozwój wybiórczego przywiązania społecznego lub wzajemnych interakcji społecznych,
    • zabawa funkcjonalna lub symboliczna.

2. Łącznie musi wystąpić, co najmniej sześć objawów spośród wymienionych w poniższych punktach, przy czym co najmniej dwa z punktu pierwszego oraz co najmniej po jednym z drugiego i trzeciego:

Jakościowe nieprawidłowości wzajemnych interakcji społecznych, manifestujące się, w co najmniej dwóch z następujących obszarów: niedostateczne wykorzystywanie kontaktu wzrokowego, wyrazu twarzy, postawy ciała i gestów do odpowiedniego regulowania interakcji społecznych,

• • • niedostateczny (adekwatnie do wieku umysłowego i pomimo licznych okazji) rozwój związków rówieśniczych, obejmujących wzajemne współdzielenie zainteresowań, aktywności i emocji,
    • brak odwzajemniania społeczno-emocjonalnego, przejawiający się upośledzeniem lub odmiennością reagowania na emocje innych osób; lub brak modulowania zachowania odpowiednio do społecznego kontekstu; lub słaba integracja zachowań społecznych, emocjonalnych i komunikacyjnych,
    • brak spontanicznej potrzeby dzielenia z innymi osobami radości, zainteresowań lub osiągnięć (np. brak pokazywania, przynoszenia lub wskazywania innym ludziom przedmiotów osobistego zainteresowania).

Jakościowe nieprawidłowości w porozumiewaniu się, manifestujące się w co najmniej jednym z następujących obszarów:

• • • opóźnienie lub całkowity brak rozwoju języka mówionego, które nie wiążą się z próbą kompensowania za pomocą gestów lub mimiki jako alternatywnego sposobu porozumiewania się (często poprzedzane przez brak komunikatywnego gaworzenia),
    • względny niedostatek inicjatyw i wytrwałości w podejmowaniu konwersacji (na jakimkolwiek występującym poziomie umiejętności językowych),
    • stereotypowe i powtarzające się wykorzystywanie słów i wyrażeń,
    • brak spontanicznej różnorodności zabawy w udawanie (,,na niby”) lub zabawy naśladującej role społeczne.

Ograniczone, powtarzające się i stereotypowe wzorce zachowania, zainteresowań i aktywności przejawiane, w co najmniej jednym z następujących obszarów:

• • • pochłonięcie jednym lub liczniejszymi stereotypowymi zainteresowaniami o nieprawidłowej treści i zogniskowaniu, lub jednym lub więcej zainteresowaniami nieprawidłowymi z powodu swej intensywności i ograniczenia, a nie z powodu treści i zogniskowania,
    • wyraziście kompulsywne przywiązanie do specyficznych, niefunkcjonalnych czynności rutynowych i zrytualizowanych,
    • stereotypowe i powtarzające się manieryzmy ruchowe, obejmujące stukanie bądź kręcenie palcami; lub złożone ruchy całego ciała,
    • koncentracja na cząstkowych lub niefunkcjonalnych właściwościach przedmiotów służących do zabawy (jak np. ich zapach, odczuwanie powierzchni, powodowanego hałasu lub wibracji).
      Należy pamiętać, że diagnostyka polega na czymś więcej niż tylko spełnieniu powyższych kryteriów. Autyzm jest zaburzeniem o bardzo złożonym obrazie, powyższe kryteria odnoszą się tylko do jednej, często występującej jego formy. Istnieją inne, które nie spełniają powyższych kryteriów.

KUBUSIA DIAGNOZOWANO TRZY MIESIĄCE….NEUROLOG, PSYCHIATRA, PSYCHOLOG…

ZDIAGNOZOWANO POPRAWNIE…AUTYZM…BOLESNA WIADOMOŚĆ, AKCEPTACJA STANU I WALKA O DZIECKO…

TRUDNA DROGA, ALE IŚĆ TRZEBA…UPADASZ, WSTAJESZ I WIERZYSZ, ŻE DACIE RADĘ UKSZTAŁTOWAĆ ISTOTKĘ POPRAWNIE..

POKORA, CIERPLIWOŚĆ, WYTRWAŁOŚĆ,NIERAZ ŁZY….ALE I RADOŚĆ Z KAŻDEGO POSTĘPU…I TONY MIŁOŚCI, KTÓRA POZWALA PRZETRWAĆ …