Autyzm – referat. Źródło : INTERNET

Cytaty z fragmentu publikacji

1. CO TO JEST AUTYZM?

AUTYZM stanowi tak pod względem praktyki, jak i teorii jeden z najtrudniejszych problemów współczesnej psychiatrii. Autyzm to zaburzenie rozwoju psychicznego, a podstawowym jego przejawem jest niemożność nawiązania przez dziecko pełnego i pozytywnego kontaktu emocjonalnego oraz porozumiewania się nawet z najbliższym otoczeniem. Dzieci autystyczne są zamknięte w sobie, nie wykazują zainteresowania innymi osobami i normalnymi dziecięcymi zachowaniami. Często określane są jako „zasklepione w muszli” lub „żyjące we własnym świecie”. Ponadto w zachowaniu dzieci autystycznych często obserwujemy różne formy autoagresji: bicie się rękami po głowie, uderzanie głową o przedmioty, gryzienie rączek, wyrywanie sobie włosów itp.; zwykle gwałtownie protestują one przeciw wszelkim zmianom zachodzącym w otoczeniu (..)

Charakterystyczne cechy zespołu AUTYZMU  są następujące: dzieci autystyczne są zamknięte w sobie, nie wykazują zainteresowania innymi osobami, unikają bezpośredniego spojrzenia twarzą w twarz, preferują samotność. Najpoważniejszym wyrazem autyzmu jest całkowita niezdolność tych dzieci do przywiązywania się do innych osób, a także do wzbudzenia u dorosłych spontanicznych objawów afektu. U dzieci autystycznych często występują różne formy autoagresji, jak również gwałtowne objawy protestu na wszelkie zmiany zachodzące w otoczeniu. Dziecko autystyczne wydaje się nie zauważać osób wokół siebie. Może bawić się w sposób stale powtarzający się jakąś zabawką czy przedmiotem. Zabawa taka jest stereotypowa, nie wykazuje żadnych odmian. Prawdopodobnie dzieci autystyczne mają nadwrażliwość słuchową, często są posądzane przez specjalistów o głuchotę. Często zasłaniają uszy lub, paradoksalnie, czynią dużo hałasu – jakby chciały zagłuszyć zewnętrzny świat.(..)Dzieci autystyczne żyją w stanie głębokiego lęku, można nawet powiedzieć, że są wystraszone dotkliwie. Lęk ten łagodzą jedynie doraźnie: albo poprzez wybuchy paniki i krzyku, albo przez przyjęcie postawy czynnego odcinania się od otoczenia, przede wszystkim rezygnacji z wszelkiej aktywności spontanicznej. Dzieci autystyczne bywają wyczulone na dźwięki szeleszczące odzwierzęce czy wegetatywne. Chroniczny stan lękowy wyraża się nierzadko stroszeniem włosów. Nasada włosów staje się wtedy nadwrażliwa i dziecko odczuwa czesanie i mycie włosów jako bolesne.   LĘK SPRAWIA, ŻE DZIECKO AUTYSTYCZNE  JEST STALE NAPIĘTE – WIDAĆ TO  WE  WZMORZONYM NAPIĘCIU MIĘŚNI, ZWŁASZCZA W STAWACH SKOKOWYCH (chodzi na palcach) i w nadgarstkach. Kolejne przejawy zahamowania ekspansji przestrzennej, to „ślepe ręce”. Dzieci autystyczne nie używają dotyku do sięgania i poznawania ludzi i rzeczy. Umieją jedynie przestawiać rzeczy z miejsca na miejsce – dlatego bywają mistrzami puzzli i łamigłówek. Dzieci autystyczne charakteryzuje też niedostateczna wrażliwość zmysłów, jak i ich nadwrażliwość, powodująca, że doznania dla przeciętnego dziecka są miłe – dla dziecka autystycznego są zbyt silne, wręcz bolesne, co powoduje odcinanie się od nich.    Wszystkie dzieci autystyczne mają zaburzenia mowy. Zaburzenia rozwoju mowy mogą dotyczyć tempa rozwoju języka, jego rozumienia lub ekspresji. Jedne dzieci zaczynają mówić w dość późnym okresie życia, drugie mają mowę rozwiniętą prawidłowo, która stopniowo lub nagle zanika (około 3 roku życia). U innych mowa werbalna nie rozwija się. Częstą odpowiedzią jest odpowiedź echolaliczna. Brzmienie głosu może być monotonne, śpiewne lub wzorowane na osobach z otoczenia dziecka(..)

————————————————————————————————————————————————

Cześć Boziu,

Mamusia mówiła, że od dzisiaj za równiutki miesiąc jest WIGILIA. Będzie choinka taka duża, na niej ozdoby i w domku będzie już pachniało Świętami. A jak będę grzeczny, to przyjdzie do mnie GWIAZDOREK. Ty Jego znasz – prawda… A jeszcze wcześniej przychodzi Święty Mikołaj. On to dopiero ma dużo pracy, tak jak ten GWIAZDOR. Musi obdarować wszystkie dzieci . Ja też wyczyszczę swoje butki i calutką noc poczekam, kiedy do mnie przyjdzie. Może Jego zobaczę. Zawsze to mi przynosił duuuużo słodyczy i zabawki. Teraz nie mogę jeść słodyczy, no to butki pewnie nie będą takie pełne.

WIESZ,  nie mogę iść z rodzicami do marketów. Tam jest bardzo dużo ludzi i tak głośno gra muzyka. Wtedy się boję i strasznie boli mnie główka.

Boziu, ….ja już jestem grzeczny na hipoterapii.  Spotykam się  z moją koleżanką Madzią. Ona też jest chora, ale mnie lubi, ja  ją też. Jak jeździmy na konikach to Madzia mi kiwa rączką, a ja ślę jej buziaka. Tak fajnie jest wśród chorych dzieci. Jak coś mówię, tak po swojemu, to Madzia i Panie terapeutki się do mnie uśmiechają i rozumieją, o czym rozmawiam.

Boziu, od jakiegoś czasu to ja co noc się budzę . Bolą mnie nóżki tak mocno i Mamusia musi je masować. To też chyba z tej mojej tajemniczej choroby. Bo ja biegam na paluszkach tak bardzo szybko, no a w nocy to pewnie te nóżki chcą odpocząć, a są zmęczone i mnie bolą.

Chyba to przejdzie, bo mi żal Mamusi….zamiast spać, to ona siedzi przy mnie. Boziu, pilnuj mnie, żebym był grzeczny – dobrze…Ty mnie zawsze pilnujesz….a ja ciągle proszę o to samo…

Kubuś.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=4gKFH_C1E6E[/youtube]

MOTYLKU MÓJ….TAK PIĘKNIE SIĘ STARASZ, TAK DZIELNIE PRACUJESZ….KAŻDY KOLEJNY DZIEŃ PRZEŻYTY W SPOKOJU JEST DAREM. BĘDZIE DOBRZE MALEŃKI…BĘDZIE I JUŻ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!