Kolejne Święta minęły. Dwa dni spokojnych, Rodzinnych chwil przy wspólnym stole. Wigilia miała jak , co roku swój urok ,przywoływanie wspomnień z czasów, kiedy my, dorośli byliśmy dziećmi . Zapach smażonego karpia, barszczu, uszek, potraw  wigilijnych. Dzieląc się Opłatkiem myślami byłam też przy Wszystkich , których noszę w sercu…Nade wszystko przy tych, którzy sprawili, że te Święta nie były  tak skromne, jak  zakładałam jeszcze kilka dni wstecz.

Dzieci wnoszą najwięcej uroku w ten dzień. Kubuś  był zachwycony prezentami ,które gwiazdor pozostawił pod choinką. Oddaliłam się z maluszkiem na kilka minut…Powrót i ta spontaniczna, szczera  radość „ Bozie, on zostawił dla mnie coś „..HURA!! Spoglądałam na moich bliskich , Wszyscy razem uśmiechnięci …Piękny widok. Córka dobrze się czuje, Maleństwo rośnie. Zaokrąglony  brzuszek, a w nim Dziecinka …moja maleńka Iskierka. Korzystałam z okazji …i głaskałam brzuch, „tłumaczyłam „cichutko, że to ja, babcia Gosia, która kocha Serduszko tak bardzo, bardzo mocno. W przyszłe Święta będzie już z nami!! Chłopczyk, dziewczynka…nie ważne.Ważne, aby szczęśliwie wśród nas zamieszkało dzieciątko.

Chaos , który targał nasze umysły tak długo schował się w te niezwykłe dni . Aby splot trudnych problemów nie atakował tak często, oddalił się na czas jakiś, pozwolił złapać  siły . Wierzę, że z czasem wszystko zacznie się prostować .

Wszystkim serdecznie dziękuję za piękne życzenia –e-maile, sms .Jeżeli komuś nie odpisałam, PRZEPRASZAM…Nadrobię zaległości  – obiecuję. W drugi dzień Świąt…cóż, „babcia” z żelaza nie jest…Przeziębienie skierowało mnie do łóżka. Wczoraj sobie poleżałam, dzisiaj jest lepiej i głos „ Babcia, Ty wstań” postawił mnie na nogi…Chciałoby się przedłużyć  ten niezwykły czas….pewnie można.

„Zawsze, ilekroć uśmiechasz się do swojego brata i wyciągasz do niego ręce, jest Boże Narodzenie.

 Zawsze, kiedy milkniesz, aby wysłuchać, jest Boże Narodzenie.

 Zawsze, kiedy rezygnujesz z zasad, które jak żelazna obręcz uciskają ludzi w ich samotności, jest Boże Narodzenie.

 Zawsze, kiedy dajesz odrobinę nadziei „więźniom”,tym, którzy są przytłoczeni ciężarem fizycznego,

moralnego i duchowego ubóstwa, jest Boże Narodzenie.

 Zawsze, kiedy rozpoznajesz w pokorze, jak bardzo znikome są twoje możliwości jak wielka jest twoja słabość, jest Boże Narodzenie.

 Zawsze, ilekroć pozwolisz by Bóg pokochał innych przez ciebie, Zawsze wtedy, jest Boże Narodzenie.

 Matka Teresa z Kalkuty

Kilka rzutów infekcji u Kubusia  niestety niesie skutki uboczne . Kontakt,  wyraźna mowa znika na czas jakiś. Pojawiają się też bardzo przykre widoki bezwładnego potrząsania główką, skupienie na swojej zabawie. Już w przyszłym roku trzeba skonsultować stan u neurologa. Wskazówki, jak eliminować takie zachowanie pozwolą popracować z Motylkiem , zatrzeć widoczne cechy Autyzmu. Damy radę!!!!!!! Innej opcji nie ma. Tak bardzo Ciebie Kocham Maluszku …przecież wiesz.  Na filmiku poniżej „dyskretnie” utrwaliłam fragment cech, które powróciły po długim, długim czasie..

[youtube]http://youtu.be/HqmBRm3n2Ag[/youtube]