Kilka słów o  Konkursie, do którego „babcia”  zgłosiła swój blog. Któregoś dnia otrzymałam e-maila z pytaniem, czy „wystartuję” w Konkursie blogów w ramach organizowanej akcji ogólnospołecznej „ Na jednym wózku”. Nade wszystko ujął mnie sam tytuł.„NA JEDNYM WÓZKU „ jadą wszyscy, którym przyszło zaakceptować  chorobę – podstępną złodziejkę, która zwyczajnie  kradnie klejnoty najcenniejsze…Kradnie zdrowie ukochanych dzieci, dorosłych .

Nie możesz jej „aresztować” , izolować, skuć kajdankami . Nie możesz wpłacić kaucji, aby sobie wyszła  Przyszła i jest!!  Walka z nią, to trud, który tak dobrze znają  borykający się ,co dnia z tym problemem. Niemoc, schody, trzaskanie drzwiami przez różne podmioty …to codzienność. Morze łez , miliony godzin nie przespanych nocy czuwając u boku tych, którzy są dla nas najważniejsi. Czuwanie w domu, często na szpitalnym krześle …Zmęczenie…oddalamy te emocje. Nie mają prawa bytu…zwyczajnie.Z boku pokora, cierpliwość, wiara, ogromna miłość i nadzieja…ona odchodzi ostatnia.Tak bardzo spodobał mi się przekaz  organizatora Akcji – Fundacji Promyk Słońca wobec spraw trudnych . Sami przeczytajcie :  Źródło :https://www.promykslonca.pl/pl/na-jednym-wozku/588-kampania-spoeczna-qna-jednym-wozkuq „Kampania społeczna „Na jednym wózku”

1 września 2012 roku rozpoczęła się ogólnopolska kampania społeczna „Na jednym wózku”, której celem jest zwrócenie uwagi na potrzeby oraz problemy rodziców, rodzeństwa i bliskich dzieci z niepełnosprawnością.

Patronat honorowy: Małżonka Prezydenta RP, Pani Anna Komorowska

O kampanii:
W Polsce żyje około 5,5 mln osób niepełnosprawnych, z tego około 4,5 mln z orzeczeniem o niepełnosprawności. Takie orzeczenie posiada ponad 180 tys. dzieci w wieku do lat 16, jednak statystyki nie uwzględniają dzieci bez orzeczeń i nieobjętych obowiązkiem szkolnym. Nie da się zatem określić, ile osób żyje w rodzinach dotkniętych niepełnosprawnością jednego lub więcej dzieci. Jest ich co najmniej kilkaset tysięcy: rodziców, faktycznych opiekunów, braci, sióstr.

Rodzice niepełnosprawnych dzieci poświęcają większość swojego czasu i energii na opiekę nad niepełnosprawnym dzieckiem, jego terapię i zabiegi pielęgnacyjne. Odsuwają na bok własne plany, marzenia, zawodowe ambicje. Zaniedbują swoje relacje, wskutek czego wiele rodzin się rozpada. Gdy rodzic rezygnuje z pracy i wykaże odpowiednio niskie dochody, otrzymuje od państwa 523 zł; państwo płaci też za niego składkę emerytalną w wysokości 19,50 zł miesięcznie (dla porównania: utrzymanie dziecka niepełnosprawnego w placówce kosztuje ok. 4 tys. zł miesięcznie, na jednego osadzonego w zakładzie karnym przeznacza się ok. 2,6 tys. zł miesięcznie).

Bliscy niepełnosprawnych dzieci pracują przez 24 godziny na dobę, siedem dni w tygodniu, bez urlopów i wynagrodzenia. Na co dzień spotykają się ze społecznym niezrozumieniem i lekceważeniem swoich potrzeb. Niełatwa jest również sytuacja rodzeństwa dzieci niepełnosprawnych, izolowanego przez rówieśników, ograniczającego swoje potrzeby. Co piąte z nich jest narażone na poważne zaburzenia emocjonalne. Instytucje powołane do tego, by na co dzień wspierać rodziny z niepełnosprawnymi dziećmi, często nie spełniają swoich zadań.

Ogólnopolska kampania na rzecz rodzin dzieci niepełnosprawnych „Na jednym wózku” potrwa od września do grudnia 2012 roku i obejmować będzie:
1.       Konkurs na blog prowadzony przez rodziców/opiekunów/rodzeństwo niepełnosprawnego dziecka, połączony z publikacją fragmentów na stronach internetowych organizatora konkursu oraz w mediach.

2.       Przegląd filmów o tematyce związanej z niepełnosprawnością dzieci.

3.       Działalność Centrum Wolontariatu prowadzonego we współpracy ze Szkołą Wyższą Psychologii Społecznej.(..)

Wchodzę w to – pomyślałam bez wahania.  Nie myślę w ułamku sekundy o rywalizacji między uczestnikami blogów, uczestników w innych Konkursach w tej AKCJI.

Tematyka jest zbyt trudna, aby móc  rywalizować . Każda historia zawarta na blogach jest odrębnym opisem trudu, cierpienia, zmagań Rodziców w walce o swoje dzieciaczki . Przeróżne schorzenia, różny wiek …Marzę, aby zdrowe osoby zatrzymały się chociaż przez chwilkę nad losem tych najsłabszych.

W ciszy zrozumieli „ INNOŚĆ” pod różnymi nazwami, różnym natężeniem…Początkowo wczytywałam się w historię dzieciaczków, których nie znałam…Chylę czoła przed każdym Rodzicem..

Wczoraj zwyczajnie w świecie ucieszyłam się tak bardzo, bardzo , kiedy zobaczyłam autorów kolejnych blogów zgłoszonych do konkursu…

„HURRA AUTYZM”…prowadzony przez moją kochaną Anię …Anię z autyzmem , z synkiem Kasperkiem…też dzieckiem z autyzmem. Ania jest moim GURU w tej materii. Jak babci coś napisze, ma to ogromny wymiar , znaczenie…bo pisze mądrze, nade wszystko prawdziwie, bez podtekstów – jak widzi dany problem osoba dorosła z autyzmem.

Potem pojawiła się Laura i Jej Mama. Ten blog zna tysiące internautów. Emila „zaszczepiła” lekturę o losie swojej córeczki tak bardzo, że „Naród” czeka z niecierpliwością na kolejny wpis.

Jest też blog Magdalenki, Józka, Sebastiana, braci Łukasza i Bartosza, Szymonka, Ady,Zoszki Radoszki, Marcelka, Anielki, Franka, Julki , Natalki, Ani i Julki,”Buraska”, Sebastianka, Justynki, Olusia, ..na razie tyle zgłosiło udział w tym Konkursie.Wszystkim dzieciaczkom życzę, aby czytelnicy pokochali Was, Waszych bliskich. Życzę, aby zrozumieli , że choć tak trudno i uśmiech można wydobyć  z siebie..Wszak  „jedziemy NA JEDNYM WÓZKU „””zwanym niepełnosprawnością.Kocham Was dzieciaczki …moje auticzki i te, które poznaję właśnie poprzez  zapisy na blogach .

Odnośnie głosowania – można głosować na każdy blog oddając swój głos. Możesz kliknąć na każdy banerek umieszczony na stronie dziecka. Z jednego IP oddajemy jeden głos dziennie …i sobie możesz klikać , co dnia jeden raz…Ty, Twoi znajomi, bliscy …Każdy głos cieszy bardzo…,.ale i potwierdza, że polubiłeś Zoszkę, Sebastianka, Józka , Kasperka itd…To miłe uczucie…zapewniam.

Dziękuję za udział w tym magicznym klikaniu wszystkim , którzy klikną…Ważne- to nic nie kosztuje…tylko potwierdza Twoją sympatię.  To tak bardzo, bardzo wiele znaczy … Babcia Gosia