AUTYZM – SPLĄTANE MYŚLI…NAUKOWO; ŹRÓDŁO INTERNET

(.)Autyzm jest trzecim najczęściej spotykanym upośledzeniem rozwojowym- częstszym niż zespół Down’a. Jednak większość społeczeństwa, w tym wielu pracowników służby zdrowia, świata nauki, nadal nie rozumie jak autyzm oddziałuje na osoby chore i jaki jest najlepszy sposób pracy z osobami cierpiącymi na autyzm.(..)

(.)Terapia dzieci z autyzmem

Najbardziej efektywną formą terapii dla dzieci z autyzmem jest terapia behawioralna. Najlepsze efekty przynosi terapia rozpoczęta przed ukończeniem przez dziecko trzeciego roku życia (nazwana wczesną interwencją).

Wyniki badań pokazują, że około 47% dzieci z autyzmem rozpoczynających terapię behawioralną przed ukończeniem 3 roku życia, po kilku latach intensywnie prowadzonej nauki przechodzi do szkół masowych i nie odbiega poziomem od swoich rówieśników (Lovaas, Smith, 1988). W perspektywie wieloletniej ten model edukacji pozwala więc na znaczne zaoszczędzenie środków, które w przeciwnym wypadku musiałyby być wydatkowane na szkolnictwo specjalne, a później na opiekę społeczną.

Terapia behawioralna polega na uczeniu zachowań pożądanych poprzez ich wzmacnianie oraz wprowadzaniu jasnych zasad i reguł postępowania.

Jednym z podstawowych celów terapii jest rozwijanie zachowań, które umożliwią dziecku z autyzmem integrację z rówieśnikami. Od samego początku nauki oprócz terapii indywidualnej prowadzone są zajęcia w małych grupach, gdzie dzieci uczą się wspólnego wykonywania poleceń i zabawy.
Terapia jest wszechstronna, nastawiona na rozwijanie bardzo wielu sfer, dlatego powinna być prowadzona przez co najmniej 40 godzin tygodniowo. Dzieci otrzymują około 25 godzin terapii w placówce terapeutycznej, pozostałe 15 godzin jest realizowanych w domach, gdzie nauczycielami są rodzice lub opiekunowie dziecka. Terapia w domach jest prowadzona w taki sam sposób jak w placówce terapeutycznej.
Terapia osób z autyzmem trwa tak długo, jak jest to konieczne (..)

Fundacja Barbary Piaseckiej Johnson wspiera właśnie te ośrodki w Polsce, które stosują terapię behawioralną w odniesieniu do dzieci z autyzmem.

Z inicjatywy Fundacji Barbary Piaseckiej Johnson  powstało w 2006r. w Gdańsku niepubliczne przedszkole specjalne dla dzieci z zaburzeniem autystycznym, które z założenia ma stanowić modelowe Centrum Wczesnej Interwencji. Prowadzone jest ono przez Fundację-Instytut Wspomagania Rozwoju Dziecka. Oprócz prowadzonej tam terapii działa również punkt diagnostyczno – konsultacyjny, gdzie dzieci z Gdańska mogą otrzymać diagnozę i zalecenia terapeutyczne. W Instytucie odbywają się szkolenia praktyczne i teoretyczne, dzięki którym specjaliści i rodzice mogą rozwijać swoją wiedzę i umiejętności niezbędne do rozpoczęcia terapii osób z autyzmem i zaburzeniami pokrewnymi. Bardzo ważnym aspektem działalności Instytutu jest prowadzenie badań naukowych i propagowanie ich na konferencjach naukowych i w publikacjach.

Instytut Wspomagania Rozwoju Dziecka prowadzony jest przez specjalistów, którzy posiadają ogromną wiedzę i doświadczenie w pracy z małymi dziećmi z autyzmem. Trenerzy i kierownictwo Instytutu odbyli wielomiesięczne staże w Princeton Child Development Institute (PCDI) w USA, który jest jedną z najlepszych placówek terapeutycznych na świecie.

Fundacja-Instytut Wspomagania Rozwoju Dziecka w Gdańsku jest pierwszą repliką PCDI w Europie .

Sposób prowadzenia terapii, rejestracji postępów dzieci oraz ewaluacji terapeutów jest identyczny jak w amerykańskiej placówce. Jednak specjaliści kierujący Instytutem Wspomagania Rozwoju Dziecka ciągle poszukują nowych, skutecznych technik uczenia i rozwijania podstawowych umiejętności u dzieci z autyzmem w Polsce(..) W pewnym sensie ludzie z autyzmem zachowują się jak małe dzieci. Szczególnie trudno jest im zrozumieć innych ludzi. Dlatego też są egocentrykami lub egoistami. Nie chcą być kierowani przez dorosłych, chyba, że czynność wykonywana jest prosta, znajoma i ważna dla nich. Mogą również używać dorosłych jako przedmiotów aby zdobyć to, czego chcą. Chociaż dzieci z autyzmem mogą demonstrować szczególne przywiązanie do swoich opiekunów, zbyt łatwo nieraz odchodzą. Zagubienie dziecka, które nie ma poczucia niebezpieczeństwa jak również nie potrafi zgłosić problemów może sprawić, iż takie wydarzenia jak np. zakupy staną się koszmarem (..).
Małe dzieci z autyzmem rzadko interesują się potrzebami innych osób. Często reagują krzykiem i kopaniem, jeśli nie mogą zrobić czegoś „po swojemu”. Trudno jest im się bawić zgodnie z rówieśnikami. Nie potrafią łatwo się dzielić, robić czegoś na zmianę czy negocjować. Przytulanie odbywa się za zwyczaj na ich warunkach. Dzieci z autyzmem czasami mogą spieszyć do dorosłych po pocieszenie gdy są rozczarowane, ale czasami mogą także odmówić bliższego kontaktu, gdy oferuje go dorosły. Niektórych dzieci autystycznych dorośli nie są w stanie pocieszyć w ogóle. Inne dzieci wydają się mieć niezwykle wysoki stopień odporności na ból i nie wydają się czuć zranione czy skrzywdzone po poważnych upadkach lub obiciach po jakich inne dzieci płakałyby i oczekiwały pocieszenia.
Większość uzdolnionych dzieci z autyzmem chce być uspołeczniona jednak dzieci te nie wiedzą jak to osiągnąć. Mogą one rozpoczynać spotkanie z innymi dziećmi niewłaściwie np. od uderzenia ich. Twarda i gwałtowna zabawa staje się zbyt twarda, gdyż dziecko autystyczne nie zdaje sobie sprawy z wpływu swojej siły fizycznej na innego człowieka. Dzieci autystyczne bywają niechcący agresywne. Niektórym może podobać się ranienie innych po prostu ze względu na uwagę i wpływ jaki osiągają, bez zrozumienia szkód jakie wyrządzają.
Dzieci z autyzmem w większości chcą być dobrze wychowane i mają tendencję do osiągania tego dzięki satysfakcji jaką osiągają przyjmując pewne jasne zasady zachowania, raczej niż modyfikując swoje zachowanie aby zadowolić innych (..)

(..)Diagnostyka autyzmu

Jest to obserwacja dziecka w różnych sytuacjach: w trakcie spontanicznej aktywności, w samotności, z rodzicami, z terapeutami, w sytuacjach społecznych, w zabawie. Niestety większość lekarzy – neurologów, pediatrów czy psychiatrów, do których trafiają chore dzieci, nie jest do tego przygotowana, nie posiadają ani wiedzy, ani doświadczenia, ani narzędzi.
Dlatego tak ważne jest, aby dziecko trafiło od razu do placówki specjalistycznej. W ten sposób zyska na czasie, a czas w przypadku autyzmu jest najcenniejszy, albowiem w porę postawione rozpoznanie i rozpoczęcie leczenia może sprawić, że stan dziecka się znacznie poprawi (..)

(..)Jest wiele odmian autyzmu, chorzy zachowują się naprawdę różnie i są na zróżnicowanym poziomie rozwoju, stąd leczenie musi być zindywidualizowane. Nie ma też lepszych i gorszych terapii, ale oto najbardziej znane. Na świecie najczęściej stosowane są: terapia TEACCH (Treatment and Education of Autistic and Related Communication Handicapped Children).

Leczenie autyzmu

Jest to metoda, która  polega na łączeniu działania rodziców, dobrze znających swoje dziecko, z pracą terapeutów. Kolejną metodą jest Stosowana Analiza Behawioralna, czyli metoda „małych kroczków”, której celem jest zachęta i nagradzanie za pożądane zachowanie, oraz RDI (Relationship Development Intervention) – Metoda Opcji, w której najpierw akceptujemy świat dziecka, a potem pokazujemy mu swój, a ono potem wybiera, jednak bez wymuszania zachowania.

Leczenie autyzmu w Polsce

W Polsce najbardziej rozpowszechnione są podejście stymulacyjno-rozwojowe i terapia behawioralna. Poza tymi głównymi nurtami w terapii istnieją metody wspomagające, jak np.: Integracja Sensoryczna, Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, muzykoterapia, dogoterapia czy modyfikowana wersja Metody Dobrego Startu.

TYLE NAUKOWO…TEORETYCZNIE…NA PODSTAWIE OBSERWACJI..A ŻYCIE Z AUTYZMEM I OBOK NIEGO.. TO ODRĘBNY TEMAT…RÓWNIE TAJEMNICZY JAK SAMO SCHORZENIE…