Cytaty recenzji filmu pt. „ NIENORMALNI” reżyserii Jacka Bławuta.
Źródło : Internet
Recenzentami są młodzi widzowie, którzy po obejrzeniu filmu zrozumieli „INNOŚĆ” osób, które niekiedy bywały obiektami ich drwin, obojętności, odrzucenia . W cytatach zaoszczędzę sobie , czytelnikom tego bloga przykrego słowa ” NIENORMALNY” , zastępując je słowem INNY..
„Na ostatnich zajęciach Filmoteki Szkolnej oglądaliśmy film Jacka Bławuta „Nienormalni”.
Film ten pokazuje życie osób niepełnosprawnych umysłowo w pewnym ośrodku na Lubelszczyźnie. Obraz ten pokazuje kilku bohaterów, którzy różnią się niektórymi cechami, jednakże wszyscy mają takie same marzenia, cele i potrzeby. Chcą być akceptowani, kochani, szanowani i osiągnąć sukces. Jednakże nie tak jak my dążą do wygranej za wszelką cenę, Chcąc wygrać, lecz co widać w scenie z olimpiady chłopcy grający w piłkę cieszą się, że zdobyli jeden punkt. Punkt, który dla nas nie miałby najmniejszego znaczenia, dla nich był wygraną i wielkim sukcesem, gdyż wreszcie trafili nie do swojej bramki lecz do bramki przeciwnika, który zresztą wygrał to spotkanie z wynikiem 9:1.(..)
Osoby chore takie jak oni bardzo często spotykają się z wrogim nastawieniem w stosunku do nich. INNI ” traktowani są często w sposób dla nich okrutny, gdyż ludzie ranią ich uczucia, nie spełniając ich potrzeb i izolując od „normalnego społeczeństwa”. (..)Z pozoru osoby te są inne od nas, jednakże tak naprawdę wcale nie są… Sądzę nawet, że w niektórych przypadkach powinniśmy się od nich uczyć, ze względu na to, że w dzisiejszym zakłamanym świecie stanowią oni prawdziwy wzorzec do naśladowania. Są oni szczerzy, otwarci i spontaniczni, nie potrafią grać (..) (..)Myślę, że ten film zmienił moje nastawienie w stosunku do osób niepełnosprawnych umysłowo zdecydowanie na lepsze, z postawy obojętnej na postawę na równi koleżeńską i sądzę, że ani ja ani inni nie powinniśmy traktować takich osób jak gorszych od siebie, gdyż wcale tak nie jest, bo oni są tacy sami jak my, dlatego zasługują na pełną akceptację i szacunek każdego człowieka. Uważam też, że nim ktoś zacznie ubliżać takiej osobie powinien się najpierw nad tym zastanowić, ponieważ mogło to spotkać każdego z nas, bądź naszych bliskich…(..)
(..)„INNI ” Jacka Bławuta z 1999 roku, to nie tylko fabularyzowany dokument, ale przede wszystkim magiczny obraz poruszający uniwersalne problemy, jakimi są m.in. choroba, samotność czy niezrozumienie. Bohaterowie filmu, którymi są podopieczni ośrodka dla osób z niepełnosprawnością intelektualną w … przez 75 minut nie dostarczają nam rozrywki, lecz wiele refleksji(..) Wspomniane wcześniej refleksje, to nic innego jak docenianie zdrowia swojego i najbliższych. Analiza sytuacji, w której człowiek się znajduje i jeden, pełen ulgi wniosek: „Nie mam tak źle”. Szkoda tylko, że takie myśli musi wywoływać tragedia ludzi, którzy nie są niczemu winni. Może warto, więc zacząć zauważać plusy i tylko plusy? A z minusami po prostu walczyć, a nie ciągle narzekać. Bohaterowie filmu mimo swoich dysfunkcji są pełni pozytywnych uczuć, których po prostu nie rozumieją i nie wiedzą jak je okazywać. Mają wiele brakującej normalnym ludziom energii. Cieszą się z tego, że dobrze wystukali rytm. Cieszą się z tego, że pokonali przeszkodę. Kolejny raz podejmowana próba jest dowodem siły, jaką w sobie kryją. Czy warto sięgnąć po ten film? Warto pomyśleć o tym, co mamy, co możemy mieć, jeśli tylko będziemy o to walczyć i co możemy dać innym. Mimo tego, że akcja rozgrywa się gdzieś w spokojnej, raczej odludnej miejscowości, to ludzie z dysfunkcjami są wśród nas. Naszym obowiązkiem jest ich zauważyć(..).
W filmie Jacka Bławuta pt. „INNI” ukazane jest wiele problemów współczesnego społeczeństwa. Widać w nim jak jesteśmy uprzedzeni do osób z upośledzeniem psychicznym i to, jak bardzo ich nie rozumiemy. Film przedstawia życie codzienne ludzi chorych. Dzięki temu filmowi mogliśmy zobaczyć, za co tak naprawdę skazujemy tych ludzi na życie w odosobnieniu. Bohaterowie filmu byli dużo bardziej „normalni” niż ci, którzy żyją poza ich światem. To my powinniśmy wstydzić się tego, jacy jesteśmy. Ludzie upośledzeni są stworzeni po to, by cieszyć się życiem, co u nas jest rzadko spotykane. Chorzy cieszyli się ze zwykłych czynności, którymi my –„normalni” jesteśmy znudzeni. Główni bohaterowie są bardzo zawzięci, chcą cały czas się czegoś uczyć, małe sukcesy bardzo dużo dla nich znaczą. Bardzo łatwo jest ich uszczęśliwić, ale też bardzo szybko załamują się niepowodzeniami. Trzeba mieć dla nich cierpliwość, gdyż krzycząc na nich sprawia się, że zamykają się w sobie. Mają oni jednak dużo więcej uczuć, niż my. Ważne jest także to, że potrafią dobrze się bawić nawet, gdy przegrają. Nie jest dla nich ważne to, jakie miejsce zajmą w zawodach, w ich świecie nikt nigdy się nie ściga, czego nie można zaobserwować w naszych realiach. Nasz świat polega tylko na tzw. „wyścigu szczurów”. Ludzie upośledzeni są pomocni, nie przejdą obojętnie obok żadnego człowieka. Ukazuje to scena, w której pewien chłopiec przewraca się na boisku. Bohater nie zastanawia się nad tym, co ma zrobić, lecz od razu podbiega do chłopca, by pomóc mu podnieść się(..) Dzieci te bardzo szybko załamują się niepowodzeniami(..) Niepełnosprawni mają takie same zainteresowania, jak każdy z nas. Dziewczynka sumiennie wypełnia swoje obowiązki, a co najważniejsze, z tego zajęcia czerpie wiele radości(..)To nam często brakuje chęci, czy siły do wypełniania obowiązków. Czy nie warto byłoby starać się w swoim życiu, by każdy dzień dawał nam pełną satysfakcję? (..)Czemu tak szybko zamykamy się na potrzeby niepełnosprawnych i oceniamy ich po zewnętrznym wyglądzie?(..) Co najważniejsze, ci ludzie są dużo bardziej wrażliwi na drugiego człowieka niż my- „normalni”. W filmie jest wiele scen potwierdzających to stwierdzenie. Jedna z nich to ta, w której jeden z bohaterów podchodzi do łóżek szpitalnych, gdzie leżą dużo bardziej chorzy od niego. Wyglądają oni strasznie, ale on nie przejmuje się ich wyglądem tylko wspiera ich poprzez, np. podanie ręki, czy przesunięcia koszyka dziecka tak, by mogło obejrzeć spektakl. Upośledzeni są bardzo szczerzy. Po obejrzeniu tego filmu mogę stwierdzić, że to my powinniśmy uczyć się życia od upośledzonych ,zaczynając od radości na co dzień, czy otwartości, do pomagania innym i patrzenia na każdego człowieka w taki sposób, w jaki my chcielibyśmy być oceniani. Współczesność jest bardzo okrutna dla tych ludzi, a my śmiejemy się z upośledzonych i izolujemy od siebie tylko dlatego, że są od nas dużo lepsi…(..)
—————————————————————————————————————————————–
Przepięknie pojmowanie problemu INNOŚCI przez młodych ludzi.
Czytając takie słowa lżej żyć….Widza, że nie do końca ludzie zatracili się moralnie, tym bardziej ludzie młodzi dodaje sił. Pięknie słowa pod adresem osób, których umysł nie pojmuje rzeczywistości wyzwala we mnie, pewnie wśród wszystkich, którzy żyją u boku chorego INNEGO nadzieję, że dzieci , dorośli zaczną być tolerowani. Nikt nie skrzywdzi ich ponad krzywdę, którą noszą w sobie, na którą nie mają wpływu, której nie pojmują.
Dzięki wielkie MŁODZI LUDZIE za Waszą wrażliwość. Niech ta łza wzruszenia kręci się przez całe życie….podając rękę słabszemu wzmacniasz siebie duchowo, i tego, który tą dłoń choć przez minutę potrzyma. DOBRO ZAWSZE POWRACA….to MOTTO, które jest żywe od setek lat. Nie wierzysz……..sam sprawdź….
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=n1B7MZGBD18&feature=related[/youtube]