Literatura Cytowana

cytaty z publikacji; źrodło – Internet – autor artykułu Pani

Dorota Jadwiga Idczak

Aż do połowy dwudziestego wieku nie istniała nazwa choroby, która zdaje się dotykać około jedno na pięćset dzieci, choroby rozstrajającej rodziny i przynoszącej niespełnienie w życiu wielu dotkniętych nią ludzi.

W roku 1943 Leo Kanner z Johns Hopkins Hospital po raz pierwszy wyodrębnił i scharakteryzował grupę dzieci, których objawy nie mieściły się we wcześniej znanych kryteriach diagnostycznych takich jak psychozy dziecięce czy niedorozwój umysłowy. Badając grupę jedenaściorga dzieci wprowadził termin wczesny autyzm dziecięcy^[2]. W tym samym czasie niemiecki naukowiec, Hans Asperger, opisał łagodniejszą postać choroby, znaną później pod nazwą zespołu Aspergera.(..)

Autyzm to niezwykle rzadkie zaburzenie, wymagające precyzyjnej diagnozy oraz systematycznej, żmudnej terapii. Rodzic dziecka z autyzmem często odczuwa zagubienie i bezradność stając przed faktem diagnozy. Towarzyszą mu również poczucie wypalenia i niemocy, gdy terapia nie przynosi szybkich i widocznych rezultatów. Czy stan emocjonalny rodzica wpływa na  postępy rozwojowe dziecka? Jeśli tak, to w jaki sposób?

Poczucie umocnienia – Empowerment

Poczucie UMOCNIENIA opisał jako pierwszy amerykański psycholog, Poul Koren, definiując je jako: „ciągła zdolność jednostek lub grup do działania we własnym imieniu oraz do osiągania wysokiego stopnia kontroli nad własnym życiem i losem”(..)

Umocnieniem psychologicznym można również nazwać indywidualne zasoby jednostki. Przejawiają się one w następujących obszarach: pewność siebie, samoakceptacja, rozumienie środowiska zewnętrznego, decyzyjność oraz gotowość do wykorzystywania własnych kompetencji. To właśnie poczucie umocnienia daje rodzicom dzieci z autyzmem energię i chęć do działania. Jest zatem kluczowym elementem, który „napędza” inicjatywy podejmowane na rzecz dziecka.

POCZUCIE NADZIEI

Nadzieja to jedno z fundamentalnych odczuć kształtujących działanie i sposób postrzegania rzeczywistości. Zdaniem znanego filozofa i psychologa, Ericha Fromma, posiadanie nadziei jest podstawowym warunkiem bycia człowieka.

Według badaczy Davidsona i Ekmana nadzieje można zdefiniować jako pragnienie spełnienia się czegoś i jednoczesna obawa, że się nie uda. Wybitny polski psycholog Józef Kozielecki przedstawia nadzieje jako wielowymiarową strukturę poznawczą, u której podstaw leży przekonanie, iż w przyszłości człowiek osiągnie zamierzony cel z określonym stopniem prawdopodobieństwa(.. )

Rodzic posiadający większe poczucie nadziei częściej jest w stanie odnaleźć w sobie energię, wytrwałość i zapał w wyszukiwaniu sposobów na pomoc dziecku. Zatem, nadzieja napędza działania, pozwala odnaleźć w sobie umiejętności potrzebne do zapewnienia dziecku wsparcia, zwiększa szanse na dostarczenie dziecku opieki i optymalizacji rozwoju. Wnioskować zatem można, iż kluczowym elementem w leczeniu dziecka z autyzmem jest nie tylko trafna diagnoza, dobór odpowiedniej terapii oraz edukacja rodzica , ale przede wszystkim udzielenie wsparcia rodzicowi. Dzięki wsparciu i nadziei rodzic jest w stanie aktywniej poszukiwać pomocy, a co za tym idzie, wzrasta też szansa na efektywniejszą terapię jego dziecka.

„Zawsze, ilekroć uśmiechasz się do swojego brata i wyciągasz do niego ręce, jest Boże Narodzenie. Zawsze, kiedy milkniesz, aby wysłuchać, jest Boże Narodzenie. Zawsze, kiedy rezygnujesz z zasad, które jak żelazna obręcz uciskają ludzi w ich samotności, jest Boże Narodzenie. Zawsze, kiedy dajesz odrobinę nadziei, tym, którzy są przytłoczeni ciężarem fizycznego, moralnego i duchowego ubóstwa, jest Boże Narodzenie. Zawsze, kiedy rozpoznajesz w pokorze, jak bardzo znikome są twoje możliwości i jak wielka jest twoja słabość, jest Boże Narodzenie. Zawsze, ilekroć pozwolisz by Bóg pokochał innych przez ciebie, zawsze wtedy, jest Boże Narodzenie”. — Matka Teresa z Kalkuty

„To nadzieja sprawia, że człowiek na ziemi jest szczęśliwy”.

— Jan Vianney

„Nieskończona rozpacz nie istnieje, nadchodzi z pierwszym momentem wielkiego smutku, gdy jeszcze nie wiemy, co znaczy cierpieć i być uzdrowionym, rozpaczać i odkryć nadzieję”.

—    Eliot George Eliot (Mary Ann Evans)

Wiara, Nadzieja, Miłość – to drogowskazy , żeby w natłoku problemów dnia codziennego nie oszaleć.

Musisz wierzyć, że jutro będzie lepsze od dzisiaj…….

Musisz mieć nadzieję, że to co złe, już za Tobą, że nie powróci, że może być już tylko lepiej…

Wierzymy, mamy nadzieję, że Kubuś wyjdzie ze swojego świata. Z  miłością tak ogromną do dziecka Wiara i Nadzieja stają się jeszcze bardziej realne. Ot, motto życia….

KUBUSIA CIĘŻKA PRACA NAD SOBĄ Z UDZIAŁEM TERAPEUTÓW, NASZĄ POMOCĄ POZWALA WIERZYĆ, MIEĆ NADZIEJĘ, ŻE  MÓZG TEGO NIEWINNEGO DZIECKA Z CZASEM ZACZNIE FUNKCJONOWAĆ POPRAWNIE….

PRACA KUBUSIA – TRUDNA, ŻMUDNA NAUKA MOWY..

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=japA4KN2Pbg[/youtube]

PRACA Z TERAPEUTĄ

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=-XXX5o1s7rg[/youtube]

ANIOŁKU – DASZ RADĘ – TAK BARDZO SIĘ STARASZ……