Tekst: lek. med. Matylda Mazur

Cytat:

Autyzm zaliczany jest do grupy objawów zwanych wycofaniem, co należy rozumieć jako unikanie kontaktu ze światem zewnętrznym – z ludźmi i otoczeniem.

Uważa się, że jest to schorzenie dotyczące mózgu, być może o predyspozycji genetycznej. Jednak mimo zidentyfikowania wielu czynników zwiększających ryzyko wystąpienia autyzmu, jego przyczyna nie została dotąd w pełni poznana. (..)

Jak zachowuje się dziecko cierpiące na autyzm?

Dziecko zamyka się w swoim świecie. Jest on nieco zniekształcony, ale na tyle zajmujący, że malec nie widzi potrzeby rozmowy z ludźmi w swoim otoczeniu. Dochodzi do całościowego zaburzenia rozwoju. Dziecko unika kontaktu z rówieśnikami i rodziną. Bez powodu przestaje odzywać się do mamy, wszystkich wokół traktuje jak powietrze. Nie pozwala się dotykać. Sztywnieje, gdy weźmie się je na ręce. Nie ma na nic ochoty. Nie naciąga rodziców, by kupili mu super samochód lub wszystko robiącą lalkę. Nie reaguje na ból. Nie cieszy się, gdy przejeżdża ukochana dotychczas ciocia. Gdy dostanie ulubione lody – nie okazuje, że mu bardzo smakują. Subtelne znaki (grymas, gesty innych osób) mają dla niego niewielkie znaczenie. Można się uśmiechać do niego z najszczerszą czułością, a ono wcale nie zwróci na to uwagi i nie odbierze tego jako czegoś miłego. Przestaje rozmawiać, a jeśli mówi, to w sposób zaburzony – piskliwy, nieskładny, powtarza słowa lub hasła z reklam telewizyjnych. Zamiast „ja”, mówi „ty”. Używa niezrozumiałych zwrotów. Zachowuje się stereotypowo – macha rękami lub kręci się w kółko. Nadmiernie przywiązuje się do niektórych przedmiotów. A jeśli ktoś mu je zabierze, wpada w panikę. Nie lubi, gdy ktoś zmienia jego rytuały. Lubi chodzić tą samą drogą, jeść z tego samego talerza, sprzątać tą samą szczotką. Nie znosi jakichkolwiek zmian w jego codziennych czynnościach. Dzieci ze mniej nasilonym autyzmem mają bardzo wybiórczy i ograniczony zakres zainteresowań – stąd bywają ekspertami w wąskich dziedzinach. Czasami wykazują niezwykłą pamięć, której jednak nie wykorzystują w życiu codziennym, w szkole, w kontakcie ludźmi. Dzieci autystyczne są często zlęknione, łatwo wpadają w agresję, miewają zaburzony sen. Rozpoznanie stawia psycholog, psychiatra lub pedagog specjalny – na podstawie obserwacji i oceny rozwoju dziecka.(..)

Czy tę chorobę można leczyć?

Autyzm u dzieci jest ciężką chorobą o niekorzystnym rokowaniu, które w dużej mierze zależy od nasilenia objawów i stopnia upośledzenia umysłowego. Jest to choroba trudna do wyleczenia. Dziecko wymaga stałej opieki. Leczenie polega na różnych formach psychoterapii – powinna ona dotyczyć całej rodziny.(..)Ot mój los…śmiech przeszyty lękiem nie wiem o co, płacz bez łez i radość, której nie rozumiem. Poznaję bliskich – to mój ogromny postęp ..ale też odchodzę od nich do tej szklanej bańki. Patrzę i widzę kształty materii, nie odczuwam tego dobra, ciepła, miłości. Wszystko ma jedną barwę , smutną szarość…nawet serce jest szare…cóż, niczyja to wina…ja wyzdrowieję i zobaczę inne kolory tego świata już wkrótce.