Cześć, to ja Kubuś

Już zdrowy jestem. Byłem u Pana doktora i on powiedział, że mogę iść już do przedszkola swojego. Ferie sobie minęły. Ech tam, przyzwyczaiłem się , że jakieś fajne zabawy na przykład w śnieżku  ominą mnie. Byłem przecież chory w te ferie moje i śnieżek stopniał. Przez okienko oglądałem ten puch śliczny. Tak jasno było i czyściutko. Teraz błoto tylko sobie zostało. Mojemu doktorowi to nawet jednego tik taka dałem. Malinowego. Podziękowałem, że jestem zdrowy już. Rozmawiałem sobie nawet z moim Panem doktorem. On już rozumie, co do niego mówię.  Nie wszyscy jeszcze rozumieją. Tylko w oczy nie umiem patrzeć , jak rozmawiam . Obok patrzę , w inny punkt . Mówią do mnie ciągle i ciągle…Kubuś – patrz na mnie. Bym chciał, ale nie potrafię. Byłem u babci Gosi. Spałem z nią łóżeczku. Takie sekrety mamy swoje. Babcia mnie pyta, o czym ja tak sobie myślę. Powiedziałem, że o mojej rybce Dorotce . Nawet bajkę wysłuchałem grzecznie u babci mojej.Podszedłem do niej i powiedziałem…babcia, lubię u ciebie być zawsze. Kocham ciebie…i dziadka, Milę, Grzesia …wszystkich kocham . Trzymałem jej rękę wtedy i cichutko mówiłem, w takim sekrecie.Babcia mnie tak mocno przytuliła i buziaczka dała. Patrzyła na mnie ciągle i uśmiechała się. No i wtedy zapytałem się, czy ona się cieszy też , jak ja jestem u niej. Jeszcze mocniej mnie ukochała ta babcia moja.  Powiedziała do mnie tak ….Syneczku, Skarbie mój najdroższy . Nic piękniejszego mnie spotkać nie mogło, jak Twoje szczere, dziecinne słowa…że nas kochasz i czujesz się bezpiecznie , jest Tobie z nami dobrze. Powiedziała jeszcze, że tak długo czekała na te słowa . Nie, ja nie mówię płynnie jak inne dzieci. Jąkam się i dosyć długo myślę , kiedy to słowo, albo zdanie powiem . Nic z tego za bardzo nie rozumiem. Cieszę się , że inni się cieszą . Tak myślę. Dotknąłem rączką jej policzek. Był taki mokry i oczka jej błyszczały. Z szufladki wyciągnąłem chusteczki białe i jej podałem.  „ Wytrzyj buźkę babcia Gosia, mokra jest”…Jej..buźka zrobiła się jeszcze bardziej mokra i babcia nic nie mówiła, tylko trzymała moją rączkę i całowała ją. Wytarłem jej policzki , przytuliłem się i tak cichutko chwilkę siedziałem na kolankach mojej babci. Potem się wszyscy razem bawiliśmy. Z dziadkiem , to zawsze układam moje autka i te malutkie zabaweczki . Przestawiamy je tak sobie razem. Z babcią, to w teatrzyk nieraz się bawię . Ja jestem Zygzakiem, tym samochodzikiem z bajki, a babcia jakimś wagonikiem, albo ludkiem.  Bawimy się, kiedy ja poproszę. No, bo jak jestem w tym swoim  świecie, to tylko samiutki muszę być. Nie słyszę i nawet nic szeptem nie mówię. Sam do siebie tak jakoś powiem coś.

W domku ładnie z moimi ciociami terapeutkami dwa razy pracowałem w ferie. I z Mamusią takie zadania z koszyczkami wykonuję. Literek się uczę . Już nawet do jedenastu umiem policzyć, jak mocno się postaram. Fajnie być w tym waszym świecie . W mojej autystycznej skorupie inaczej jest. Jak ?? Nie opowiem Wam. Jeszcze nie potrafię. I nie wiem też, gdzie jest ten mój prawdziwy świat.Ja tak wchodzę i wychodzę z jednego w ten drugi . Nikt nic nie widzi. Tego mojego przejścia nie widać .Tylko moje myśli przechodzą, a ciałko zostaje . Tak, jakbym do bańki mydlanej takiej dużej wszedł , pobył w niej i wracam.

Boziu,znowu Ciebie tak ładnie proszę . Niech zdrówko mieszka we mnie długo. Spokojnie jest wtedy . Mamusia może troszkę spać. Bo, tak, no to ona wcale nie śpi. Jest obok mnie i czuwa przy mnie . Uspakaja mój kaszelek, masuje nóżki, brzuszek jak mnie boli w nocy . Mamusia musi troszkę spać.   Czuwać będziesz Boziu moja ?? – Dziękuję. Kubuś.